πολυταρρίχνω

Ν

(μόνο στον Ερωτόκρ.)

1. ρίχνω μακριά

2. συνεκδ. απορρίπτω.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. «σύνθ. εκ συναρπαγής» από τη φρ. πολύ τά ρίχνω].